W czasach, gdy technologia depcze po piętach fantastyce naukowej, Konrad korzysta z jednego i drugiego, by “atakować” pojawiające się wyzwania. Jako innowator (i trochę nerd ) projektuje m.in. systemy sterowania satelitami dla Pentagonu czy bezzałogowe łodzie do badań polarnych. Będąc zaś zawodowo zaangażowany w obszar ochrony klimatu, z pasją organizuje zespoły realizujące wielkoskalowe projekty redukcji emisji setek tysięcy ton CO2.
Na Bachanaliach rozmawia m.in. rewolucji AI, jaka rozgrywa się na naszych oczach oraz o tajemniczym Molochu który przenika cywilizację.

Projektantka. Ilustratorka. Pisarka. Absolwentka ASP w Krakowie na Wydziale Grafiki.
Z pochodzenia żywiecka góralka, z wyboru warszawianka. Na co dzień pracuje w agencji marketingu medycznego – jest projektantką graficzną. Wielokrotnie wyróżniana (Festiwal Góry Literatury, Empik Go, Nowy Dokument Tekstowy [2022], Festiwal Stacja Literatura 2020, 2021, Małe Formy Literackie 2020, Bajka i Papier 2019, Studium Literackie Uniwersytetu Jagiellońskiego w konkursie Pamiętam, że… 2015)
i nominowana do nagród: Conrada 2023 za „Grisaille o zwykłym osiedlu”, do nagrody im. Macieja Parowskiego 2023, 2024, do nagrody Fandomu Polskiego im. J. A. Zajdla, do nagrody Literackiej im. J. Żuławskiego oraz Nowej Fantastyki – za „Dwie i pół duszy. Folk Noir”.
Za „Dwie i pół duszy. Folk Noir” otrzymała w 2024 r: Nagrodę PYRKON dla najmroczniejszej powieści roku oraz Nagrodę SLAVNI Złoty Płomień Kultury. Laureatka Prix Chrysalide, nagroda European Science Fiction Society, 2025.
Prywatnie żona i mama dwóch synów, zaklinaczka roślin i kompulsywna producentka nikomu niepotrzebnego rękodzieła. Miłośniczka mrocznych i gęstych, gadających lasów.

Jacek Komuda to zawodowy pisarz historyczny i jednocześnie historyk z wykształcenia, zafascynowany najtragiczniejszymi zakrętami dziejów Polski i dawnej Rzeczypospolitej szlacheckiej. Autor czternastu powieści historycznych, z których najsławniejsze to cykl „Samozwaniec”, opowiadający o polskiej wyprawie na Moskwę na początku XVII wieku. A także powieści „Hubal” opowiadającej o losach legendarnego zagończyka i dowódcy kawalerii, majora Henryka Dobrzańskiego, który we wrześniu 1939 roku nie złożył broni po przegranej wojnie. Jest także twórcą gier komputerowych, z których wymienić należy przede wszystkim pierwszą część „Wiedźmina”, „Earth 2160”, „Bulletstorm” i „Hellish Quart”, do których napisał scenariusze, dialogi i elementy designu.

Jacek Komuda przede wszystkim ślubował wierność prawdzie historycznej, dlatego nie stroni od brutalnych, mocnych kart naszych dziejów. Inaczej niż Sienkiewicz woli pisać ku przestrodze niż ku pokrzepieniu serc. Wskrzesza dawne obyczaje, postacie, zapomniane miejsca. Jego bohaterowie to zwykle niepoprawni politycznie ludzie, miotani namiętnościami, nie zaś papierowe ideały. Autor jako jeden z nielicznych ludzi pióra uczestniczy w prawdziwych rekonstrukcjach historycznych jako XVII-wieczny polski husarz, pancerny i Lisowczyk, poznając w ten sposób realia dawnego pola walki. Na Potędze, własnej ukochanej klaczy przejechał pół Polski, kawałek Ukrainy i jeszcze większy Bieszczadów, razem z Pogórzem Przemyskim. 

Nakładem Fabryki Słów ukazały się także takie powieści jak „Banita” – mroczna i zaskakująca historia o miłości szlachcica – rębajły Jacka Dydyńskiego i pięknej kurtyzany, a także „Wilcze gniazdo”. „Bohun” poświęcony największej klęsce Rzeczpospolitej w wojnach z Kozakami, „Czarna szabla” i „Diabeł Łańcucki” rozgrywające się na południowo-wschodnich kresach Rzeczypospolitej. Z kolei „Galeony Wojny” to przedstawicielka literatury marynistycznej ukazująca walki polskiej floty za czasów Zygmunta III Wazy. Starszymi pozycjami autora są: Villon: Imię Bestii (2005) i Villon: Herezjarcha (2008); zbiory opowiadań  o Franciszku Villonie, francuskim poecie wyklętym żyjącym w XV wieku.

Pisarka, dziennikarka, autorka książek s-f, fanką nowych technologii i miłośniczka staroci, zawodowo związana z branżą IT, hobbystycznie od kilku lat działa jako GratoWiedźma prezentując zaskakujące, dziwne i unikalne starsze samochody.

Mówi się, że mieszka na wyspie Grobowiec i przyjaźni się z pustelnikiem żyjącym nad Oczkiem Topicha. Ponoć przeprowadził braci Gusselowów przez puszczę, gdy grasowały tam upierzce i rozkopywały dżumowe mogiły, a i żywym by nie pogardziły. Nie raz dołączał do Lucypera i Pana Boga przechadzających się po groblach między bagnami, by pogadać o pogodzie. Razem z Trudą Schivy widział widmo krzyżaka nad jeziorem Wesołek, który zwiastował wojnę.

Oczywiście to wszystko bujdy. Tak naprawdę bronił przed sądem w Rastemborku wilkołka oskarżonego o kradzież owiec, odprowadził na cmentarz ducha Poppka szwędającego się po Mikołajkach i ducha żołnierza przykutego łańcuchem do mostu w Lipowie, a także pochował szczątki ofiar cholery w Sdroyeffkach, żeby ich dusze nie nawiedzały późniejszych osadników okolicznych wsi.

Mazuroznawca, regionalista, przewodnik turystyczny, od czasu do czasu pisarz. Mazur.

Polski autor fantastyki, twórca komiksowy, podcaster i zinster. Redaktor od spraw nieopłacalnych – od dekad próbuje wydawać coś na tym rynku – zarówno komiksy jak i fantastykę (dostał za to nawet nagrody od środowiska).

Wydał sześć powieści (w tym jedną – o chomikach – wspólnie z żoną), ponad 50 opowiadań (publikowanych m.in. w Nowej Fantastyce, Fenixie Antologii, Roczniku Fantastycznym, Młodym Techniku i kilku antologiach), oraz jakoś setkę zinów.

Jeden z ostatnich roczników GenX-u. Mieszka z żoną i dziećmi w małym miasteczku nad rzeką, gdzie przepala pokłady pokoleniowej wściekłości na wszystko w sentymentalne opowieści o świecie, gdzie ludzie znajdują w sobie pokłady nieoczekiwanego człowieczeństwa. Po kilku latach nierównej walki udało mu się pozbyć kuny ze strychu, za to na ogrodzie gniazdują teraz sierpówki, sikory i jerzyki.

Żyje z pisania dokumentacji zawodowo. W wolnych chwilach gotuje, dokarmia ptaki i drukuje figurki żab lub elementy makiet H0 na drukarce 3D. Wraz z upływem czasu coraz bardziej lubi pociągi a coraz mniej – fandom